ماده ۱ – مقررات صادرات و واردات
کالا و انجام خدمات مربوطه نسبت به کلیه صادرکنندگان، واردکنندگان و نیز
آنهایی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر نام است به موجب این قانون تعیین و
کلیه قوانین مغایر با آن لغو می‌گردد.
ماده ۲ – کالاهای صادراتی و وارداتی به سه گروه زیر تقسیم می‌شوند:
۱ – کالای مجاز: کالایی است که صدور یا ورود آن با رعایت ضوابط، نیاز به کسب مجوزندارد.
۲ – کالای مشروط: کالایی است که صدور یا ورود آن با کسب مجوز امکان‌پذیر است.
۳ – کالای ممنوع: کالایی است که صدور یا ورود آن به موجب شرع مقدس اسلام
(به اعتبار خرید و فروش و یا مصرف) و یا به موجب قانون‌ممنوع گردد.
تبصره ۱ – دولت می‌تواند بنا به مقتضیات و شرایط خاص زمانی با رعایت قوانین مربوطه صدور یا ورود بعضی از کالاها را ممنوع نماید.
تبصره ۲ – نوع و مشخصات کالاهای هر یک از موارد سه‌گانه فوق‌الذکر بر اساس
آیین‌نامه‌ای که توسط وزارت بازرگانی تهیه و به تصویب هیأت‌وزیران می‌رسد،
معین خواهد شد.
ماده ۳ – مبادرت به امر صادرات و واردات
کالا به صورت تجاری مستلزم داشتن کارت بازرگانی است که توسط اتاق بازرگانی
و صنایع و معادن‌ایران صادر و به تأیید وزارت بازرگانی می‌رسد.
تبصره ۱ – ملاک تجاری بودن کالا و نیز نحوه صدور، تمدید و ابطال کارت
بازرگانی مطابق آیین‌نامه اجرایی خواهد بود که به تصویب هیأت
وزیران‌می‌رسد.
تبصره ۲ – مرجع رسیدگی و اظهار نظر قطعی هنگام بروز اختلاف بین متقاضی کارت و اتاق، وزارت بازرگانی می‌باشد.
تبصره ۳ – شرکتهای تعاونی مرزنشین، ملوانان، پیله‌وران و کارگران ایرانی
مقیم خارج از کشور دارای کارنامه شغلی از وزارت کار و امور اجتماعی (مجاز)
از داشتن کارت بازرگانی معاف می‌باشند.
ماده ۴ – وزارت بازرگانی موظف است تغییرات کلی آیین‌نامه اجرایی این قانون
و جداول ضمیمه مقررات صادرات و واردات را قبل از پایان هر‌سال، برای سال
بعد و تغییرات موردی آنها را طی سال، پس از نظرخواهی از دستگاه‌های ذیربط و
اتاق ضمن منظور نمودن حقوق مکتسب تهیه و پس‌از تصویب هیأت وزیران جهت
اطلاع عموم منتشر نماید.
تبصره – کلیه بخشنامه‌ها و دستورالعملهای مربوط به صدور و ورود کالا
منحصراً از طریق وزارت بازرگانی به سازمانهای اجرایی ذیربط اعلام‌می‌گردد.
ماده ۵ – کلیه وزارتخانه‌های تولیدی موظفند همه‌ساله پیشنهادات خود را در
خصوص شرایط صدور و ورود کالاهای مشابه تولید داخلی با توجه به‌نیازهای
داخلی و مقتضیات کشور برای سال آینده حداکثر تا پانزدهم بهمن ماه همان
سال به وزارت بازرگانی اعلام نمایند.
تبصره – سایر دستگاه‌های ذیربط و اتاق می‌توانند پیشنهادات خود را نسبت به
اقلام مربوطه با توجه به نیازهای داخلی و مقتضیات کشور تا تاریخ‌پانزدهم
بهمن ماه به وزارت بازرگانی ارائه نمایند.
ماده ۶ – اولویت حمل و نقل کلیه کالاهای وارداتی کشور با وسایل نقلیه ایرانی است،
دستورالعمل مربوط به استفاده از وسایل نقلیه خارجی اعم از‌دریایی، هوایی،
جاده‌ای و راه‌آهن را شورای عالی هماهنگی ترابری کشوری بر اساس آیین‌نامه
مصوب هیأت وزیران تهیه می‌نماید.
ماده ۷ – دولت موظف است اماکن خاصی را برای نگهداری امانی کالاهای مورد
نیاز جهت تعمیر و تجهیز ناوگانهای تجاری دریایی و هوایی کشور‌اختصاص دهد.
تبصره ۱ – ترانزیت کالاها موضوع این ماده از یک مبداء به مبادی دیگر، با رعایت مقررات مربوط به ترانزیت مجاز می‌باشد.
تبصره ۲ – این گونه کالاها از شمول پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی و هر گونه عوارض معاف می‌باشند.
تبصره ۳ – آن قسمت از نیازمندیهای ناوگانهای یاد شده که از داخل کشور قابل
تأمین باشد، از هر گونه تعهد و اخذ مجوزهای صادراتی معاف‌می‌باشد.
ماده ۸ – واردکنندگان کالاهای مختلف اعم از دولتی و غیر دولتی جهت اخذ مجوز ورود و ثبت سفارش باید منحصراً به وزارت بازرگانی مراجعه‌نمایند.
تبصره ۱ – موافقت با ورود کالا، مجوز ترخیص نیز تلقی شده و نیازی به اخذ مجوز جداگانه نیست.
تبصره ۲ – خانوارهای مرزنشین یا شرکتهای تعاونی آنها، ملوانان، پیله‌وران
و کارکنان شناور‌ها که اقدام به ورود کالا جهت مصرف شخصی خود‌می‌نمایند از
موضوع این ماده مستثنی می‌باشند.
ماده ۹ – بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران و گمرک ایران موظفند آمار ثبت
سفارش گشایش شده و ترخیص کالا را حداکثر هر سه ماه یک بار به‌وزارت
بازرگانی و سایر ارگانهای ذیربط و اتاق ارسال دارند.
ماده ۱۰ – دولت موظف است در آیین‌نامه اجرایی نکات ذیل را در خصوص مبادلات مرزی مشخص نماید.
۱ – نقاط یا اعماقی از حاشیه‌های مرزی که ساکنین آنها مجاز به مبادلات مرزی هستند.
۲ – نوع و مقدار کالاهای قابل صدور و ورود توسط خانوارهای مرزنشین یا
شرکتهای تعاونی آنها، کارگران ایرانی شاغل مجاز در خارج،
پیله‌وران‌مرزنشین، ملوانان و کارکنان شناورهایی که بین سواحل جمهوری
اسلامی ایران و سایر کشور‌ها در تردد هستند.
۳ – شرایطی که اشخاص و گروه‌های یاد شده باید داشته باشند.
۴ – شرایط صدور و ورود کالا و انجام تعهدات.
تبصره ۱ – کالاهای قابل ورود که خانوارهای مرزنشین یا شرکتهای تعاونی آنان
و کارکنان شناور‌ها برای مصارف شخصی خود، وارد کشور‌می‌نمایند با تصویب
هیأت وزیران در مورد ارزاق عمومی از پرداخت سی درصد (۳۰%) تا حداکثر معادل
صد درصد (۱۰۰%) حقوق گمرکی و سود‌بازرگانی متعلقه و در مورد لوازم خانگی از
پرداخت حداکثر تا معادل پنجاه درصد (۵۰%) حقوق گمرکی و سود بازرگانی
متعلقه معاف می‌باشند.
تبصره ۲ – کارگران و ایرانیان شاغل مجاز در خارج از کشور می‌توانند ماشین
آلات صنعتی، ابزار و مواد اولیه مورد نیاز کشور را با رعایت میزان و
با‌استفاده از معافیت درصدی از سود بازرگانی که متفقاً توسط وزارت
بازرگانی، وزارت کار و امور اجتماعی و وزارتخانه‌های صنعتی ذیربط تعیین و
به‌تصویب هیأت وزیران می‌رسد، وارد نمایند.
ماده ۱۱ – به دولت اختیار داده می‌شود در هر یک از مناطق مرزی که ایجاد
بازارچه مرزی را مفید تشخیص می‌دهد با رعایت اولویت نظیر استعداد‌محلی،
ضرورت اشتغال و توسعه روابط تجاری با کشور همسایه نسبت به ایجاد آن اقدام
نماید.
ماده ۱۲ – واردات قبل از صادرات مواد و کالاهای مورد مصرف در تولید، تکمیل، آماده‌سازی و بسته‌بندی
کالاهای صادراتی به صورت ورود موقت‌با ارائه تعهد یا سفته معتبر به گمرک
از پرداخت کلیه وجوه متعلق به واردات، جز آنچه که جنبه هزینه یا کارمزد
دارد، معاف است.
تبصره ۱ – چنانچه کالای ساخته شده از مواد و کالاهای وارداتی موضوع این
ماده ظرف مهلت تعیین شده صادر نشود، گمرک موظف است‌واردکننده را جهت
استیفای حقوق دولت تحت تعقیب قرار دهد.
تبصره ۲ – کالاهای موضوع این ماده از کسب مجوزهای مقرر در جدول ضمیمه مقررات صادرات و واردات معاف می‌باشند.
تبصره ۳ – واردکننده شخصاً ملزم به صادرات نبوده بلکه صادرات آن با ارائه پروانه گمرکی آن برای رفع تعهد کافی است.
ماده ۱۳ – کلیه کالاهای صادراتی کشور (به استثنای نفت خام و فرآورده‌های
پایین دستی آنکه تابع مقررات خاص خود است) از هر گونه تعهد یا‌پیمان ارزی
معاف می‌باشند.
ماده ۱۴ – مابه‌التفاوت اخذ شده توسط سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و
تولیدکنندگان و کلیه وجوه دریافتی گمرک، به استثنای آنچه جنبه هزینه‌و
کارمزد دارد، در رابطه با کالاها، مواد، اجزا و قطعات خارجی مورد مصرف در
ساخت، تکمیل، آماده‌سازی و بسته‌بندی کالاهای صادراتی بر اساس‌دستورالعملی که در آیین‌نامه مشخص می‌شود، به صادرکننده مسترد می‌گردد.
تبصره ۱ – در صورتی که اختلاف بین صادرکننده و گمرک وجود داشته باشد،
موضوع در کمیسیونی مرکب از نمایندگان وزارت بازرگانی، اتاق، وزارتخانه
ذیربط، گمرک ایران و مرکز توسعه صادرات مطرح و تصمیم نهایی اتخاذ می‌شود.
تبصره ۲ – وزارت امور اقتصادی و دارایی موظف است حساب متمرکزی به نام
سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان و گمرک ایران‌جهت تأمین وجوه
پرداختی موضوع این ماده افتتاح و در صورت ارائه پروانه صادراتی و یا فیش
پرداخت سازمان مزبور با تأیید مؤسسات فوق‌الذکر‌نسبت به استرداد وجوه مذکور
اقدام نماید.
تبصره ۳ – در مورد مواد و کالاهای وارداتی مورد مصرف در ساخت کالاهای
صادراتی، که به صورت قطعی از گمرک ترخیص شده باشد، وجوه‌پرداخت شده، بابت
واردات قطعی پس از صدور محصول به مأخذ زمان صدور قابل استرداد می‌باشد.
تبصره ۴ – در صورتی که کالاهای مورد مصرف در ساخت اقلام صادراتی، تولید
داخلی بوده، ولی مواد آن از خارج وارد شده باشد وجوه پرداختی‌برای مواد
مزبور قابل استرداد می‌باشد.
تبصره ۵ – چنانچه کالایی تولید داخلی به سازمان‌ها و اشخاصی که در رابطه
با واردات کالای مشابه خارجی معافیت دارند، فروخته شود، وجوه‌پرداختی برای
ورود کالاها و مواد، اجزاء و قطعات آن طبق مقررات این ماده به تولیدکننده
قابل استرداد می‌باشد.
ماده ۱۵ – وزارتخانه‌های بازرگانی و امور اقتصادی و دارایی موظفند ضمن
عنایت به حمایت از تولیدات داخلی به منظور ساده کردن محاسبات‌مربوط به
مبالغ دریافتی از کالاهای وارداتی از قبیل سود بازرگانی، عوارض گمرکی،
مابه‌التفاوت سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان، حق‌ثبت سفارش، حق
انحصار، عوارض شهرداری، عوارض شهرداری محل (تعاون)، عوارض هلال احمر،
عوارض آسفالت، عوارض هوایی، عوارض‌بندری، عوارض بهداری و غیره به استثنای
مبالغی که به عنوان حقوق گمرکی، هزینه کارمزد دریافت می‌شود در مورد هر
کدام از ردیف‌های تعرفه گمرکی‌با مأخذ مناسب در مجموع تحت عنوان «سود
بازرگانی» تعیین و جهت وصول به گمرک جمهوری اسلامی ایران ابلاغ نمایند.
ماده ۱۶ – چگونگی بررسی قیمت کالاهای وارداتی جهت ثبت سفارش در آیین‌نامه اجرایی که به تصویب هیأت وزیران می‌رسد، مشخص می‌گردد.
ماده ۱۷ – مسافری که وارد کشور می‌شود، علاوه بر وسایل شخصی می‌تواند تا
سقف ارزشی مصوب هیأت وزیران با معافیت از حقوق گمرکی و‌سود بازرگانی کالا
وارد نماید، ترخیص کالاهای موضوع این ماده به شرط غیر تجاری بودن آن
بلامانع است.
تبصره ۱ – فهرست کالای همراه مسافر توسط وزارت بازرگانی تهیه و اعلام می‌گردد.
تبصره ۲ – مقررات این ماده شامل مسافرین ورودی مناطق آزاد نیز می‌باشد.
تبصره ۳ – مسافری که از کشور خارج می‌شود (اعم از اتباع ایرانی و خارجی)
علاوه بر وسایل شخصی خود، می‌تواند مصنوعات و محصولات‌داخلی را بدون سقف به
شرط اینکه جنبه تجاری پیدا نکند و کالاهای خارجی را تا سقف ارزشی مزبور در
این ماده از کشور خارج نماید.
ماده ۱۸ – وضع و اخذ هر گونه عوارض از اقلام و کالاهای صادراتی به وسیله
مقامات استانی و محلی ممنوع بوده و مرتکبین، به عنوان تخلف‌قانونی تحت
پیگرد قرار می‌گیرند.
ماده ۱۹ – دولت می‌تواند همه‌ساله وجوهی را تحت عنوان تشویق صادرات در
بودجه سنواتی منظور و به صورت کمک سود تسهیلات پرداختی‌بنا به پیشنهاد
وزارت بازرگانی و تصویب هیأت وزیران به صادرکنندگان پرداخت نماید.
ماده ۲۰ – دولت مکلف است از ابتدای سال ۱۳۷۳ از واردکنندگان بخشهای غیر
دولتی که به صورت تجاری کالا وارد می‌نمایند، برابر یک درصد (۱%) از مجموع
وجوه دریافتی بابت حقوق گمرکی و سود بازرگانی کلیه کالاهای وارداتی را
علاوه بر حقوق گمرکی و سود بازرگانی مقرر به عنوان‌عوارض ویژه دریافت و به
حساب درآمد عمومی کشور واریز نماید. همه‌ساله معادل صد درصد (۱۰۰%) مبالغی
که از این بابت به حساب درآمد عمومی‌کشور واریز می‌گردد از محل اعتباری که
به همین منظور در قانون بودجه هر سال پیش‌بینی می‌شود تا بر اساس آیین‌نامه
اجرایی این قانون جهت تشویق‌و توسعه صادرات کالاهای غیر نفتی و همچنین
راه‌اندازی صندوق تضمین صادرات، آموزش و تبلیغات بازرگانی به مصرف برسانند.
ماده ۲۱ – هیأت وزیران موظف است به منظور حمایت از تولیدکنندگان داخلی و
تنظیم سیاست بازرگانی کشور، ضمن رعایت حال مصرف‌کنندگان، ظرف مدت ۲ ماه از
تاریخ تصویب این قانون نسبت به تهیه لایحه قانونی حقوق گمرکی کالاهای
وارداتی و همچنین اصلاح ماده ۳۷ قانون امور گمرکی‌و تسلیم آن به مجلس شورای
اسلامی جهت تصویب اقدام نماید.
ماده ۲۲ – وزارت بازرگانی موظف است به منظور حفظ و صیانت فرش ایران و
ایجاد زمینه مناسب برای حمایت از آن در بازارهای جهانی از صدور‌فرشهای
صادراتی از ۳۰ رج به بالا بدون شناسنامه از تاریخ ۱۳۷۴. ۱. ۱ جلوگیری به
عمل آورد. اتاقهای بازرگانی و صنایع و معادن از تاریخ فوق بنا به‌درخواست
صادرکننده، به صدور شناسنامه به زاید به طور الزامی و تا تاریخ مزبور به
صورت تشویقی اقدام خواهد نمود.
ماده ۲۳ – وزارت بازرگانی موظف است ظرف یک ماه از تاریخ ابلاغ این قانون
نسبت به تهیه آیین‌نامه اجرایی آن اقدام و به تصویب هیأت وزیران‌برساند.
ماده ۲۴ – وزارت بازرگانی مسئول حسن اجرای این قانون و آیین‌نامه‌های اجرایی آن می‌باشد.
قانون فوق مشتمل بر بیست و چهار ماده و بیست و پنج تبصره در جلسه روز یک
شنبه چهارم مهر ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و دو مجلس شورای‌اسلامی تصویب و
در تاریخ ۱۳۷۲. ۷. ۱۱ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری